115. - Pola vía pasa o tren,
pola estrada o coche,
pola cabeza da noiva
paso eu tódalas noites.
| |
115. - Por la vía pasa el tren,
por la carretera el coche,
por la cabeza de la novia
paso yo todos las noches
|
**** Se pensas en olvidarte, ****
olvídate de pensar;
se ti queres que te quieran,
empieza ti por amar.
| |
**** Si piensas en olvidarte, ****
olvídate de pensar;
si tú quieres que te quieran,
empieza tú por amar.
|
Quérote e tereite sempre
no meu propio corazón,
que, ó vernos, axítase tanto,
que perdo a mesma razón.
| |
Te quiero y te tendré siempre
en mi propio corazón,
que, al vernos, se agita tanto,
que me pierdo la razón.
|
Ti me quixeches de veras,
pero eu non te comprendín
e agora que te comprendo,
non me comprendes ti a min.
| |
Tu me quisiste de veras,
y yo no te comprendí
y ahora que te comprendo,
no me comprendes tu a mi.
|
“Quérote”, dixen un día,
pensando no amor sincero;
“despréciote”, digo agora
e o mesmo tempo, te quero.
| |
“Te quiero”, dije otro día,
pensando en tu amor sincero;
“te desprecio”, digo ahora
y al mismo tiempo, te quiero.
|
120.- Agora me estás danando
¿e pensar que te quería?
Amor dado sin verdade,
non é amor, é cobardía.
| | 120.- Ahora me estás dañando
¿y pensar que te quería?
Amor dado sin verdad,
no es amor, es cobardía.
|
Din que as rapaciñas teñen
parecido o bacallao,
pois, se lle cortas a cola,
lle quitas o más salgado.
| |
Dicen que las chicas son
igual que el bacalao,
pues, si le cortas la cola,
le quitas lo más salado.
|
Na túa porta repintéime
pensando que me querías
e agora que non me queres
vólveme a pintura, que e miña.
| |
En tu puerta me repinté
pensando que me querías
y ahora que no me quieres
dame la pintura, que es mía.
|
Eu comparo os propios homes
cun vaso de cristal;
sempre que algún se rompe
outro ocupa on seu lugar.
| |
Comparo los mismos hombres
con un vaso de cristal;
siempre que alguno se rompe
otro ocupa su lugar.
|
Os teus ollos son dous luceros,
que, cando me iluminan,
o fan con tales misterios,
que eles os meus hipnotizan.
| |
Tus ojos son dos luceros,
que, cuando me iluminan,
lo hacen con tales misterios,
que los míos hipnotizan.
|
125.- A física se me dá,
matemáticas, fatal,
estudiar con fulaniño
séntame fenomenal.
| |
125.- La física se me da,
matemáticas, fatal,
estudiar con fulanito
me sienta fenomenal.
|
Ó dormir soño contigo,
ó despertar, penso en ti;
eu quixera preguntarche
se che pasa igual que a min.
| |
Al dormir sueño contigo,
al despertar, pienso en ti;
yo quisiera preguntarte
si te pasa lo que a mí.
|
Se algo che quero eu non sei,
só sei, que sen ti me morro
só sei, que sen ti non vivo;
se ese sei é querer: “Te quero"
| |
Si te quiero yo no sé,
si sé, que sin ti me muero
si sé, que sin ti no vivo;
si este sé es querer: “Te quiero”
|
Enfrente dun crucifixo
ti xuras que non me queres,
pronto el crucifijo treme
cando sabe que lle mentes.
| |
Delante de un crucifijo
tu juras que no me quieres,
pronto el crucifijo tiembla
cuando sabe que le mientes.
|
Se os teus labios foran lúa
e os teus ollos dúas estrelas,
vaia noite máis preciosa
soñando sempre con elas.
| |
Si tus labios fueran luna
y tus ojos dos estrellas,
vaya noche más preciosa
soñando siempre con ellas.
|
130.- Se sempre que penso en ti
nacera unha linda flor
¡Que tan fermoso xardín
tería en mi corazón!
| |
130.- Si siempre que pienso en ti
naciera una linda flor
¡Qué tan hermoso jardín
tendría en mi corazón!
|
Esta noite é a palabra,
que non ten explicación:
somente se ama de verás,
cando o siente o corazón.
| |
Esta noche es la palabra,
que no tiene explicación:
sólo se quiere de verás,
si lo siente el corazón.
|
Se ti suicidarte queres,
non te tires a ese mar,
vese un letreiro que di:
“cobardes, sepulcro no hai”
| |
Si tú suicidarte quieres,
no te tires a ese mar,
se ve un letrero que dice:
“cobardes, sepulcro no hay”
|
O amor é algo tan bonito
coma unha noite luar
coma unha posta do sol:
todos debemos amar.
| |
El amor tan hermoso es,
como una noche lunar
como una puesta de sol:
todos debemos amar.
|
Un pracer ser caramelo
de fresa, menta e limón
pra disolverme na boca
e ir logo o teu corazón.
| |
Un placer ser caramelo
de fresa, menta y limón
para diluirme en tu boca
y pasar al corazón.
|
135.- Onte mesmo orneou un burro
debaixo da miña fiestra
que, a máis de levar calzóns,
tiña a túa mesma cara.
| |
135.- Ayer rebuznó un burro
debajo de mi ventana
que, a más de llevar calzones,
tenía tu misma cara.
|
Dúas flores dentro da auga
non se poden olvidar;
dous amigos que se queren
non se poden separar.
| |
Dos flores dentro del agua
no se pueden olvidar;
dos amigos que se quieren
no se pueden separar.
|
Un coche corre camiños
un bico corre paixón
e eu corro o que sexa
pra coller o teu corazón.
| |
Un coche corre caminos
un beso corre pasión
y yo corro lo que sea
a alcanzar tu corazón.
|
O ritmo de su pisar,
vexo de novo nacer
esta hora tan desexada
deste grato atardecer.
| |
A ritmo de su pisada,
veo de nuevo nacer
esta hora tan deseada
de este grato atardecer.
|
As matemáticas olvídanse
e as ciencias moito máis;
pero o teu nome precioso
non se olvidará xamais.
| |
Las matemáticas se olvidan
y las ciencias mucho más;
pero tu nombre precioso
no se olvidará jamás.
|
140.- Se de certo fora piloto,
te levaría no avión;
pero como no o son,
lévote no corazón.
| |
140.-Si en verdad fuera piloto,
te llevaría en avión;
pero como no lo soy,
te llevo en el corazón.
|
Unha doble petición:
Dime logo con quen andas
e de ser un tipo bo,
neste momento mo pasas.
| |
Una doble petición:
Dime luego con quién andas
e de ser un tipo bueno,
al momento me lo pasas.
|
Non te fies dos rapaces,
anque che digan: “Te quero”;
que á volta mesma da esquina,
se te vin, eu non me lembro.
| |
No te fies de los chicos,
aunque te digan: “Te quiero”;
que a la vuelta de la esquina,
si te he visto, no me acuerdo.
|
O amor nos mesmos colexios
vese como diversión,
comézase nos pasillos
e acaba na dirección.
| |
El amor en los colegios
se ve como diversión,
se principia en los pasillos
y acaba en la dirección.
|
Eu quixera ser pirata,
nin por oro, nin por prata;
senón por iso que tes
de linda e boa dama.
| |
Yo quisiera ser pirata,
ni por oro, ni por plata;
sino por eso que tienes
de linda y buena dama.
|
145.-Ollos de tal fermosura
son como aqueles luceiros,
que entre silveiras e abrollos,
aluman os meus sendeiros.
| |
145.-Unos ojos tan hermosos
son como aquellos luceros,
que entre zarzales y abrojos,
iluminan mis senderos.
|
Desde o día en que te vin,
eu ameite con locura;
mentres te reías de min
coa túa falsa postura.
| |
Desde el día en que te vi,
yo te ame con gran locura;
mientras te reías tú
con tú falsa compostura.
|
Soñaba que me chuchabas,
soñaba que me querías
e caínme da cama
por soñarme tonterías.
| |
Soñaba que me besabas,
soñaba que me querías
y me caí de la cama
por soñarme tonterías.
|
O gran dor que sente un cabalo
cando lle tiran do rabo,
é o gran dor que eu sinto
cuando de ti me separo.
| |
El dolor que siente un caballo
cuando le tiran del rabo,
es el dolor que yo siento
cuando de ti me separo.
|
Moitas veces te diría
estas seis letras: “Te quero”
porque vexas por ti vivo,
porque vexas por ti falezo.
| |
Muchas veces te diría
as siete letras: “Te quiero”
porque veas por ti vivo,
porque veas por ti muero
|
150.- En Lugo vive un rapaz
que me roubou o corazón
e anque me roubase a alma,
non lle chamarei ladrón.
| |
150.- En Lugo vive un chaval
que me robó el corazón
y aunque me robase el alma,
no le llamaré ladrón.
|
Cando pasas o meu lado,
ti me dis: “Adeus, primor”
mais, con querer, no me dis:
¡Canto te quero amor!
| |
Cuando pasas por mi lado,
me dices: “Adiós, primor”
mas, con querer, no me dices:
¡Cuánto te quiero mi amor!
|
Os ventos abrazan as árbores,
os barcos beixan o mar,
e eu quixera ser a brisa
para os teus labios beixar.
| |
El viento abraza los árboles,
los barcos besan el mar,
y yo quisiera ser brisa
para tus labios besar.
|
Me gustan os teus ollos verdes,
ser sinxelo no vestir,
o teu maravilloso pelo
e a túa forma de rir.
| |
Me gustan tus ojos verdes,
tu sencillez en vestir,
tu maravilloso pelo
y tu forma de reír.
|
Teu corpo é bo chocolate,
teu pelo é forte licor,
teus beixos fina dulzura:
estás feito un gran bombón.
| |
Tu cuerpo es buen chocolate,
tu pelo es fuerte licor,
tus besos fina dulzura:
estás hecho un gran bombón.
|
155.- En un banco primoroso,
entre unhas matas de flores,
desenvólvese gozoso
o noso coloquio de amores.
| |
155.- En un banco primoroso,
entre dos matas de flores,
se desenvuelve gozoso
nuestro coloquio de amores.
|
Pensando unha noite en ti,
meus ollos humideceron
e sendo así, comprendín
o moitiño que eu te quero
| |
Pensando una noche en ti,
mis ojos humedecieron
y siendo así, comprendí
lo mucho que yo te quiero.
|
Cando miro a túa foto,
danme ganas de chorar;
ter os teus labios tan cerca
e non podelos beixar.
| |
Siempre que miro tu foto,
me dan ganas de llorar;
tener tus labios tan cerca
y no poderlos besar.
|
e os meus labios foran reixas,
os teus, simples cadeas;
que cárcere tan completa
para que se cumpra a pena.
| |
Si mis labios fueran rejas,
los tuyos, simples cadenas;
qué cárcel tan apropiada
para cumplirse la pena.
|
Uns din que estou louco
outros din que estou guillado;
mais ninguén quere dicirme
que estou moito enamorado.
| |
Unos dicen que estoy loca
otros dicen que, chiflada;
pero nadie decir quiere
que estoy tan enamorada.
|
160.-Con toda pluma se escribe,
con todo corazón se ama
e o rapaz que eu quero máis
José - Jesús1 se chama.
1=Antón Fernando
| |
160.- Con una pluma se escribe,
con todo corazón se ama
y el chico que yo más quiero
José - Jesús1 se llama.
1=José Ricardo
|
Din que a rama verde
é dificil de cortar;
e din que o primeiro amor
é difícil de olvidar.
| |
Dicen que la rama verde
es dificil de cortar;
dicen que el primer amor
es difícil de olvidar.
|
Ós teus olliños negros
ponlles1 unhas chaves,
que matas con eles
cuando ti os abres.
1.-colócalles
| |
A esos ojitos negros
échales1 unas llaves,
que matas con ellos
cuando los abres.
1.-ponles
|
Por
- 1 bico da túa boca
- 2 caricias che daría
- 3 apertas que mostran
- 4 veces a miñ alegría
- 5 saltos de emoción
- 6 cantos cos reises
- 7 letras dun “E te quero”
- 8 lambendo un bizcoito
- 9 que o meu corpo a ti móvese
- 10 para rodar coma a noz.
| |
Por
- 1 beso de tu boca
- 2 caricias te daría
- 3 abrazos que muestran
- 4 veces mi alegría
- 5 saltos de emoción
- 6 cantos con los reis
- 7 letras de un “Te quiero”
- 8 lamiendo un bizcocho
- 9 que mi cuerpo a ti se mueve
- 10 para rodar como la nuez.
|
Invocas sempre ás estrelas
para lograr o que pides;
mentras eu sen invocar,
che pido que non me olvides.
| |
Invocas a las estrellas
para lograr lo que pides;
mientras yo sin invocar,
te pido que no me olvides.
|
165.- Moito mireite ó pasar,
por fermoso me gustaches;
pero máis ben por ser bo,
encantada me deixaches.
| |
165.- Mucho te miré al pasar,
por ser guapo me gustaste;
pero más bien por ser bueno,
encantada me dejaste.
|
Lonxe te encontras de min,
mais non do meu pensamento,
ninguén achará un amor
como eu teño no momento.
| |
Lejos te encuentras de mi,
mas no de mi pensamiento,
nadie podrá hallar amor
como este que por ti siento.
|
Gustaríame ser bágoa
e nos teus ollos vivir,
bañar as túas meixelas
nos lindos labios morrer.
| |
Me gustaría ser lágrima
para en tus ojos vivir,
bañar tus lindas mejillas
sobre tus labios morir.
|
Algún día, de verdade,
esperando conocerte;
buscareite sin parar
astra que ese día chegue.
| |
Algún día, de verdad,
espero yo conocerte;
te buscaré sin parar
hasta que ese día llegue.
|
O meu corazón partido
sumido en gande dor,
despedázase abrasado
nas flamas do gran amor.
| |
Mi corazón destrozado
sumido en gande dolor,
se despedaza abrasado
en las llamas del amor.
|
170.- Ti sen parar, estarás
disfrutando da calor
que sae e sempre sairá
do meu doce e terno amor.
| |
170.- Tú sin parar, estarás
disfrutando del calor
que sale y siempre saldrá
de mi dulce y tierno amor.
|
“I love” en Inglés dise,
“Ti quiero”, en Italiano;
mais, o moito que te quero,
dígocho en bo Castellano.
| |
“I love” en Inglés se dice,
“Ti quiero”, en Italiano;
mas, lo mucho que te quiero,
te lo digo en Castellano.
|
Ti es igual o trigo verde
recollido gran a gran;
ti es o rapaz mais fermoso
que un mesmo día de verán.
| |
Eres como el trigo verde
recogido grano a grano;
eres el chico más guapo
que mis ojos has mirado.
|
O ocultar que te quero,
o dan pecado mortal;
mais se de mortal hai algo
o pasamos a venial.
| |
El ocultar que te quiero,
lo dan pecado mortal;
mas si de mortal hay algo
lo pasamos a venial.
|
Da túa boca quero un bico,
da túa camisa un botón,
do teu pensar un desexo,
do teu peito o corazón.
| |
De tu boca quiero un beso,
de tu camisa un botón,
de tu pensar un deseo,
de tu pecho el corazón.
|
175.- Por un bico dos teus labios,
tres caricias te daría;
cuatro abrazos que demuestren
seis veces a miña alegría.
| |
175.- Por un beso de tu boca,
dos caricias te daría;
tres abrazos que demuestren
cuatro veces mi alegría.
|
Por oito veces diría
as sete letras “te quero”;
por nove, eu por ti vivo,
por dez, eu por ti falezo.
| |
Por ocho veces diría
las siete letras “te quiero”;
por nueve, por ti yo vivo,
por diez, por tu amor me muero.
|
Ás veces quero olvidarte
e ti me olvides de verdade;
pero ó verte, novamente
dame máis felicidade.
| |
A veces quiero olvidarte
y tu me olvidas de verdad;
pero el verte, nuevamente
me da más felicidad.
|
Xa son as doce da noite
e aínda estou escribindo;
se non te quixera tanto,
estaría xa durmindo.
| |
Son las doce de la noche
y aún continúo escribiendo;
si no te quisiera tanto,
estaría ya durmiendo.
|
Hai de balcón a balcón
fermosa cinta celeste,
que en letras douradas pon:
“Amiguiños para sempre”
| |
Hay de balcón a balcón
hermosa cinta celeste,
que en letras doradas pone:
“Amiguitos para siempre”
|
180.- Dicían sempre ó avó:
unhas netas persistentes
“Ymos ó noso palleiro
durmir como ser vivintes”.
| |
180.- Unas nietas persistentes
decían siempre al abuelo:
“Vamos a nuestro pajar
para hacer un agujero”.
|
Teño o corazón partido
en dous trozos desiguais:
un no meu corpo metido,
outro en filas militares.
| |
Tengo el corazón partido
en dos trozos desiguales:
uno en mi cuerpo metido,
otro en filas militares.
|
Non acabo de comprender
que sendo doce o amor,
non sempre causa pracer,
más ben un forte dor.
| |
No acabo de comprender
que siendo dulce el amor,
no siempre causa placer,
más bien un fuerte dolor.
|
Con estes sonos que tiven:
un bo lobo e crías tres
mal príncipe e bo pirata,
pensei se hai un mundo ó revés.
| |
Con estos sueños que tuve:
un buen lobo y crías tres
mal príncipe y buen pirata,
pensé si hay un mundo al revés.
|
Os vagalumes do bosque
son como estrelas do terreo, coma os vermes que dan luz,
que se caeran do ceo.
| |
Las luciérganas del bosque
son como estrellas del suelo, como gusanos de luz,
que se cayeran del cielo.
|
185.- Con báboas de chourizo
e suspiros de xamón,
envolto nunha tortilla,
mándoche o meu corazón1.
1 = sillón, acordeón, etc.
| |
185.-Con lágrimas de chorizo
e suspiros de jamón,
envuelto en una tortilla,
te mando mi corazón1.
1 = sillón, acordeón, etc.
|
Se a sinatura se considera,
coma un lazo de amistade,
entón conta coa miña
con toda sinceridade.
| |
Si la firma se mantiene,
como un lazo de amistad,
ahí te dejo la mía
con toda sinceridad.
|
Apártate linda nena
a rede do louco amor:
¿Non ves que causarche pode
as feridas da dor?
| |
Apártate niña hermosa
de la red del loco amor:
¿No ves que causarte puede
las heridas del dolor?
|
Se ti non queres saír
comigo, vaite con perda;
porque tíos coma ti
hainos en toda a Terra.
| |
Si tu no quieres salir
conmigo, vete con pérdida;
porque tíos como tú
los hay en toda la Tierra.
|
Produce tal conmoción
ver os teus labios dourados,
que algúns sinten tentación
de pisar lindes sagrados.
| |
Produce tal conmoción
mirar tus labios dorados,
que uno siente tentación
de hallar límites sagrados.
|
190.- "Onte soñei que vía a Deus
e que a Deus falaba
e soñei que Deus oíame...
Despois soñei que soñaba".
| |
190.- "Ayer soñé que veía a Dios
y que a Dios hablaba
y soñé que Dios me oía...
Después soñé que soñaba".
|
Nesas quince primaveras,
é importante o que seducen
as súas claras ideas
polo peso que respiran.
| |
En sus quince primaveras,
es mucho lo que cautivan
sus admirables ideas
por el peso que respiran.
|
O meu avó ten un frasco
completo de mermelada;
mas eu o corazón teño
cheo da túa mirada.
| |
Mi abuelito tiene un frasco
completo de mermelada;
mas yo tengo el corazón
muy lleno de tu mirada.
|
A noite que te pariu
debeu de ser de pasteleira,
porque un bombón coma ti
non o produce calquera.
| |
La noche que te parió
debió de ser de pastelera,
porque un bombón como tú
no lo produce cualquiera.
|
Son as sete da mañá,
hei de ver a miña nena,
que vive con moito alarde
despois do fin da campiña.
| |
Son las siete de la tarde,
tengo que ver a mi niña,
que vive con mucho alarde
en pasando la campiña.
|
195.- Marcho pola rúa
ensaiando un doce canto
que entono por vez primeira
a unha flor que quero tanto.
| |
195.-Marcho por la carretera
ensayando un dulce canto
que entono por vez primera
a la flor que quiero tanto.
|
Por enriba un reiseñor,
coa súa terna melodía,
ameniza, o noso amor
con admirable maestría.
| |
Por encima un ruiseñor,
con su tierna melodía,
ameniza, nuestro amor
con soberbia maestría.
|
Nos brazos dunha fogueira,
queimei onte os teus recordos,
non eran cartas, nin aneis,
só moi simples delirios1.
1.= desvios, amoríos, etc
| |
En los brazos de una hoguera,
ayer quemé tus recuerdos,
no eran cartas, ni anillos,
sólo simples devaneos1.
1.=desvíos
|
Onte empecei a esquecerte
din o teu amor ó vento;
sempre hoxe dicindo estarei:
non quero oír o teu acento.
| |
Ayer te empecé a olvidar
y di tu cariño al viento;
hoy siempre estaré diciendo:
no vengas más con tu cuento.
|
Hoxe, o verte, me encontrei
moi confusa a razón,
e, coa man no meu pulso,
axitado o corazón.
| |
muy confusa la razón,
y, con la mano en el pulso,
agitado el corazón.
|
200.- Para que ti non te olvides,
enviareiche mi dirección:
vivo na rúa “Cariño”
na esquina “Corazón”.
| |
200.-Para que tú no me olvides,
te enviaré mi dirección:
vivo en la calle “Cariño”
en la esquina “Corazón”.
|
Un pracer ser pensamento
para estar dentro de ti
e coñecer o que pensas
cando estás lexos de min.
| |
Un placer ser pensamiento
para estar dentro de ti
y conocer lo que piensas
cuando estás lejos de mi.
|
O poema máis bonito,
o poema máis sincero,
dúas palabras só ten:
as palabras son: “Quérote”1.
1 = Quérote = Te quero.
| |
El poema más bonito,
el poema más sincero,
tiene sólo dos palabras:
las palabras son: “Te quiero”1.
1 = Te quiero = Te amo.
|
Os ollos me teñen louca
os beuzos, conturbado,
e cada vez que te vexo
me sinto máis enamorado.
| |
Tus ojos me tienen loca
tus gruesos labios, turbado,
y cada vez que te veo
estoy más enamorado.
|
O seus lindos labios modulan,
con graciosos movementos,
voces que cheas figuran
de sublimes sentimentos.
| |
Sus lindos labios modulan,
con graciosos movimientos,
voces que llenas figuran
de sublimes sentimientos.
|
205.- Tu sonrisa es una flor
cando airosa y lozana,
a la salida del sol,
despiertas cada mañana.
| |
205.- Tu sonrisa es una flor
cuando airosa y lozana,
a la salida del sol,
despiertas cada mañana.
|
Es a raiña das flores,
da fermosura, primeira,
a princesa das mulleres,
a mesma sal da Terra.
| |
Eres la reina de las flores,
de la belleza, primera,
la princesa de las mujeres,
la misma sal de la Tierra.
|
A túa risa1 é unha flor
cando, airosa e louzá,
na hora de saír o sol,
despertas cada mañá.
1.- gracia
| |
Tu sonrisa1 es una flor
cuando, airosa y lozana,
a la salida del sol,
despiertas cada mañana.
1.- gracia
|
Es a raiña das flores,
da belleza, primeira,
la princesa de las mujeres,
la misma sal de la Tierra.
| |
de la belleza, primera,
la princesa de las mujeres,
la misma sal de la Tierra.
|
Non se precisan palabras
para manifestar o amor;
abonda unha soa ollada
que non exprese rencor.
| |
No se precisan palabras
para expresar el amor;
basta una sola mirada
que no posea rencor.
|
210.- Se a firma é un recordo
e o recordo é a amistade,
aquí deixo a miña sinatura
con toda sinceridade.
| |
210.- Si la firma es un recuerdo
y el recuerdo es la amistad,
dejo aquí mismo la firma
con toda sinceridad.
|
Non se precisan palabras1
para manifestar o amor;
abonda unha soa ollada
que non exprese rancor2.
1.-verbas
2.-hostilidade
| |
No se precisan palabras1
para expresar el amor;
basta una sola mirada
que no posea rencor2
1.-verbas
2.-hostilidade
|
Soldadiño, soldadiño
¿de qué pobo ti viñeches?
-Eu vinche daquela guerra
onde ámbolos dous servimos.
| |
Soldadito, soldadito
¿de qué lugar has venido?
-He venido de esa guerra
donde ambos hemos servido.
|
Sete anos levo esperando
e outros sete esperarei;
se ós catorce non me vén,
monxiña me meterei.
| |
Siete años llevo esperando
y otros siete esperaré;
si a los catorce no viene,
monjita me meteré.
|
Cala, Isabeliña cala,
son o teu home querido,
ti a miña querida muller:
xa non se oe outro laído.
| |
Calla, Isabelita calla,
que soy tu esposo querido,
tú mi querida mujer:
ya no se oye otro quejido.
|
215.-Se un rubio che pide un bico,
e un moreno, algo de amor;
non desprecies ó moreno
por un rubio sen pudor.
| |
215.- Si un rubio te pide un beso,
y un moreno, algo de amor;
no desprecies al moreno
por un rubio sin pudor.
|
Poli, recto policía,
non collas a ese ladrón,
que só ten como delito,
roubar o meu corazón.
| |
Poli, recto policía,
no cojas a ese ladrón,
cuyo único delito,
es robar mi corazón.
|
O día que eu nacín,
o sol vistiuse de gala1
por encontrarme con un tío
que é o máis bo de España2
1.-ledicia
2.-Galicia
| |
El día que yo nací,
el sol se vistió de gala1
por hallarme con un tío
que es el más bueno de España2
1.-ledicia
2.-Galicia
|
Cun un cariño moi sincero
ou con forte pitorreo,
nunca me olvides, cho pido,
ou usarei un duro caneo.
| |
Con un cariño sincero
o con fuerte pitorreo,
no me olvides, te lo pido,
o usaré un duro caneo.
|
Eu sendo un simple ovo frito
e ti un frío xelado foras,
me dirías: “Non me toques,
me derreto, se me tocas”.
| |
Si tu fueras un helado
y yo un simple huevo frito,
me dirías: “No me toques,
si me tocas, me derrito”.
|
220.-As campás da Igrexa,
están moerrendo de risa,
ó ver a Pili e a Juan
bicándose en plena misa.
| |
220.-Las campanas de la Iglesia,
están muriendo de risa,
al ver a Pili y a Juan
besándose en plena misa.
|
Ó pasar pola túa fiestra,
tiraches unha linda flor;
a próxima vez a tiras
sen maceta, por favor.
| |
Al pasar por tu ventana,
tiraste una linda flor;
la próxima vez la tiras
sin maceta, por favor.
|
Se desexas suicidarte,
no te tires ó Pisuerga
porque hai un cartel que dice:
“Prohibido tirar lixo”1.
1.-suciedade.
| |
Si deseas suicidarte,
no te tires al Pisuerga
porque hay un cartel que dice:
“Prohibido tirar basura”1.
1.-suciedad.
|
Polo teu profundo amor
eu me iría ó Polo Norte;
non de modo calquera, senón
en pantalón de deporte.
| |
Por tu más profundo amor,
yo me iría al Polo Norte;
no de cualquier modo, sino
en pantalón de deporte.
|
Anda na boca da xente
que ti es máis chula ligando
que o é a Pantera Rosa
cando se encontra cantando.
| |
Anda en boca de la gente
que eres más chula ligando
que lo es la Pantera Rosa
cuando se encuentra cantando.
|
225.- Din que as rapazas son
parecidas ass cebolas:
unhas as teñen por boas,
as outras por amapolas.
| |
225.- Dicen que las chicas son
como las mismas cebollas:
unas las tienen por buenas,
las otras por amapolas.
|
Se eu fora “superman”
te levaría voando;
pero como non o son,
te amolas e vas andando.
| |
Si yo fuera “superman”
te llevaría volando;
pero como no lo soy,
te enfadas y vas andando.
|
Ti estás máis bo, máis bo
que o máis puro chocolate;
por iso me gustas tanto,
sendo peor que zipizape1.
1.-riña ruidosa
| |
Tú estás más bueno, más bueno
que el más tierno chocolate;
por eso me gustas tanto,
siendo peor que zipizape1.
1.-riña ruidosa
|
No mar Mediterráneo,
un alfinete me perdín,
ese día en que lo encuentres
será fatal para ti1.
1.- min
| |
En el mar Mediterráneo,
un alfiler me perdí,
ese día en que lo encuentres
será fatal para ti1.
1.- mi
|
O meu home, que é de paz,
ó surxir unha pelexa,
sácase o seu pano branco,
que lle bordei cando nena.
| |
Mi marido hombre de paz,
siempre que surge una riña,
se saca el pañuelo blanco,
que le bordé cuando niña.
|
230.- Usando o simple “morreo”,
os meus ollos ocultei,
para non ver ó fillo do veciño1
de quien me enamorei.
1 =de Xan, de Pablo, de...
| |
230.- Usando el simple “morreo”,
los ojos me he ocultado,
para no ver al hijo del vecino1
de quien me he enamorado.
1 =de Juan, de Pablo, de...
|
Fuiste mi primer amor,
poco a poco mi ilusión,
y con el paso del tiempo
fuiste mi gran perdición.
1.-salvación
| |
Fuiste mi primer amor,
poco a poco mi ilusión,
y con el paso del tiempo
fuiste mi gran perdición.
1.-salvación
|
A miña boa boneca,
a nena dos meus cantares,
por ser de verdad bonita,
merece estar nos altares.
| |
La niña de mis cantares,
mi graciosa muñequita,
es digna de los altares
por ser de verdad bonita.
|
No mesmo umbral da porta,
aparece o meu casulo,
só se sinte o murmurio
da falda que trae posta.
| |
En el umbral de la puerta,
aparece mi capullo,
sólo se siente el murmullo
de la falda que trae puesta.
|
Lanzan un fulgor divino,
os ojos azul de ceo,
que ilumina o meu destino
a través dun denso velo.
| |
Lanzan un fulgor divino,
sus ojos azul del cielo,
que ilumina mi destino
a través de un denso velo.
|
235.- Non me olvidarei xamáis,
do primeiro gran amor,
que, en un brando corazón,
crecerei con forte vigor.
| |
235.- No me olvidaré jamás,
de mi primer gran amor,
que, en blando corazón,
crecerá con gran vigor.
|
¿Sabes que che digo agora?
¿Sabes que chee direi sempre?
Unha cousa so che digo
agora e sempre: “Recórdame”.
| |
¿Sabes qué te digo ahora?
¿Sabes qué te diré siempre?
Sólo una cosa te digo
ahora y siempre: “Recuérdame”.
|
Os consellos tan sinceros
de pais, nais, tamén irrmáns,
anque sexan moi certeiros,
soan como ecos lonxanos.
| |
Los consejos tan sinceros
de padres, madres y hermanos,
aunque sean muy certeros,
suenan como ecos lejanos.
|
Con sus tropas Napoleón
conquistou, pobos, nacións,
mais ti cos propios ollos
conquistarás corazóns.
| |
Napoleón con sus tropas
conquistó, pueblos, naciones,
más tú con tus propios ojos
conquistarás corazones.
|
Se ti me queres matar,
non o fagas cn puñal;
deixa de quererme un pouco
e o golpe será mortal.
| |
Si tú me queres matar,
no lo hagas con un puñal;
deja de quererme un poco
y el golpe será mortal.
|
240.- A riqueza no corazón,
ninguén pode superar,
e o gran amor que me deu
un amigo de verdade.
| |
240.- La riqueza en mi corazón,
nadie puede superar,
es el amor que me dio
un amigo de verdad.
|
Unha froita naceu verde,
cor que o tempo perdeu;
o corazón meu naceu libre,
e Alberto mo embeleceu.
| |
Una fruta nació verde,
el tiempo la maduró;
mi corazón nació libre,
y Alberto lo embelleció.
|
De noite soñei contigo, era un sono propio de fadas;
ti eras meu principe azul
e eu era a princesa amada.
| |
Anoche soñé contigo, era un sueño propio de hada;
tu eras mi príncipe azul
y yo tu princesa amada.
|
Do ceo caen un pano
bordado de mil cores
e nunha esquina dicía:
“Ó tío dos meus amores”.
| |
Del cielo cayó un pañuelo
bordado de mil colores
y en una esquina decía:
“Al tío de mis amores”.
|
Das propias nacións : España
De entre os calores :el Sol
Das mesmas flores :a rosa
Das propias rapazas : ti.
| |
De las naciones : España
De los calores :el Sol
Entre las flores :la rosa
De todas la chicas : tú.
|
245.- A casa estase queimando,
o teito se derrumba,
e unha amiga que te quere,
acompáñate ata a tumba.
| |
245.-La casa se está quemando,
el tejado se derrumba,
y una amiga que te quiere,
te acompaña hasta la tumba.
|
Nun pobo moi pequeno,
un día me enamorei
dos ollos daquel rapaz
que agora o olvidarei.
| |
En un pueblo muy pequeño,
un día me enamoré
de los ojos de ese chico
que ahora le olvidaré.
|
Polo fulgor das estrelas,
os seus olliños parecen
relucir como centellas
que ós homes se estremecen.
| |
Al fulgor de la estrellas,
sus bellos ojos parecen
brillar igual que centellas
que a los hombres estremecen.
|
Meu santiño san Miguel,
non vos veño pedir pan;
véñovos pedir un mozo
que faga trema-lo chan.
| |
Mi santillo san Miguel,
no vengo pedir pan;
vengo pediros un rapaz
que agite el suelo con afán.
|
Do cliente ó cacique
ten coma o devoto ó santo:
faille ofrendas todo ano
pra recibir outro tanto.
| |
Del cliente al cacique
tiene como el devoto al santo:
hazle ofrendas todo el año
para recibir otro tanto.
|
250.- ¿Pra que se queren programas
se xa está establecido
na política o cliente
sempre queda atendido.
| |
250.- ¿Para que los programas?
si ya está establecido
en política el cliente
siempre queda atendido.
|
“Xa me dixo teu pai
que te chame a bailar
e no medio do baile
que deixe quedar…”
| |
Ya me dijo tu padre
que te saque a bailar
y en el medio del baile
que te deje quedar…”
|
Son tantas as perturbacións
e tales os seus abusos
que haxa xente que os disculpe
déixanos algo confusos.
| |
Son tantas las pertubaciones
y tales sus abusos
que hai gente que los disculpa
dejándonos algo confusos.
|
O profesor de materia
non precisa oposición
porque nomeado a dedo
non necesita titulación.
| |
El profesor de materia
no precisa oposición
porque nombrado a dedo
no necesita titulación.
|
Eu quixera estar atrapada
na cárcere do amor,
se ti foses o autor
da ánima e do corazón.
| |
Yo quisiera estarme preso
en la cárcel del amor,
si tu fueses el autor
del alma y del corazón.
|
255.- Porque amarte filliño,
castíganme con rigor,
moito pode a obediencia;
pero máis pode o amor.
| |
255.- Porque te amo hijito,
me castigan con rigor,
mucho puede la obediencia;
pero más puede el amor.
|
Rapaz segue a pista
e mira o invisible
que olvidar esa virxen
é unha cousa imposible.
| |
Chico sigue la pista
y mira lo invisible
que olvidar esa virgen
es una cosa imposible.
|
Os teu pais por nos casar
prometéronnos a lúa;
cando estivemos casados
nin deron unha púa.
| |
Tus padres por nos casar
nos prometieron la luna;
cuando estuvimos casados
no dieron ni una cuna.
|
Cando paso pola túa porta
levo as medias caídas,
porque teus pais non digan
que te amarro coas ligas.
| |
Cando paso por tu puerta
llevo las medias caídas,
porque tus padres no digan
que te amarro con las ligas.
|
Vestir a xente con xeito
e que todo estea a medida
fai persoas con prestixio
que van co mellor da vida.
| |
Vestir la gente con gusto
y que todo resulte a medida
hace personas prestigiosas
con lo mejor de la vida.
|
260.-¡Cantas veces na túa casa
dixéchesme con xuramento
que nunca me olvidarías…
agora chegou o momento!.
| |
260.-¡Cuántas veces en tu casa
me has dicho con juramento
que nunca me olvidarías...
ahora llegó el momento!
|
Tan unidos comai irmáns
vimos ata o teu altar
a unir as nosas mans
para querer e amar.
| |
Tan unidos como hermanos
venimos hacia tu altar
a unir nuestras manos
para querer y amar.
|
Reúnenos a presencia
e o seu recordo anterior,
celebramos a memoria
e a entrega do seu amor.
| |
Nos reúne la presencia
y su recuerdo anterior,
celebramos su memoria
y la entrega de su amor.
|
Por todo amor que se perde
non che vale suspirar,
por moito que a Deus implores
non cho volve a encontrar.
| |
Por todo amor que se perde
no te vale suspirar,
por mucho que a Dios implores
no te lo vuelve a encontrar.
|
Auga menudiña chove
énchanse os canles,
abre, miña vida, a porta,
que son aquel que ti sabes.
| |
Agua menudita llueve
que se llenan los canales,
abre, mi vida, la puerta,
que soy aquel que tu sabes.
|
265.-Comparadiño te teño
cos coios da túa rúa:
que todo o mundo os pisa
e non se queixan de nada.
| |
265.-Comparadito te tengo
con las piedras de tu calle:
que todo el mundo las pisa
no se quejan de nadie.
|
Polas portas dos pobres
e tamén as dos ricos,
entran cantares galegos,
con aires de vilancicos.
| |
Por las puertas de los pobres
y también las de los ricos,
entran cantares gallegos,
con aires de villancicos.
|
Eu pareime a contemplar
o resplandor da lúa,
sentín unha voz que dicía
couza boa, non hai ningunha.
| |
Yo me paré a contemplar
el resplandor de la luna,
sentí una voz que decía
polilla buena, no hay ninguna.
|
As cousas de relación,
son temas de asunto,
máis que piadosa unción
necesitan moito unto.
| |
Las cosas de relación,
son temas de asunto,
más que piadosa unción
necesitan mucho unto.
|
Disque entre patrón-cliente
é coma na relixión:
seica máis cás boas obras
interesa a intención.
| |
Dicen que entre patrón-cliente
és como en religión:
que más que buenas obras
interesa la intención.
|
270.- Lindo que estás a porta
para ti non hai nada dentro
dá a volta pola rúa
mira por onde corre o vento.
| |
270.- Lindo que estás a la puerta
para ti no hay nada dentro;
da la vuelta por la calle
mira donde corre el viento.
|
Adiante, Xosé, María
e Xesús, a mesma casa,
dun profesional que avisa,
que o tempo non perdoa, pasa.
| |
Adelante, José, María,
y Jesús, la misma casa,
un profesional avisa,
que el tiempo no perdona, pasa.
|
Homes egrexios opinan
que nun Estado que é laico
a relixión no Ensino
é un privilexio arcaico.
| |
Homes ilustres opinan
que en un Estado que es laico
la religión en la Enseñanza
es un privilegio arcaico.
|
Artilleiro tú, artilleiro teu pai,
artilleiro teu avó e teu tío,
¿cómo queres que te arme
se es da artillería?.
| |
Artillero tú, artillero tu padre,
artillero tu abuelo y tu tío,
¿cómo quieres que te arme
si eres de la artillería?.
|
Polo teu querer, miña loira
perdín o amor de meus pais;
agora que vou polo mundo
loira, ti non me faltes.
| |
Por tu querer, mi rubia
perdí el amor de mis padres;
ahora que voy por el mundo
rubia, tu no me faltes.
|
275.- Nunha rúa sen límite
eu canseime de esperar
por se chegase unha Raíña
que a quería saudar.
| |
275.- En una calle sin fin
yo me cansé de esperar
por si llegase una Reina
que la quería saludar.
|
Teus pais andan dicindo
que eu a ti non te igualo;
será eso en canto a diñeiro
pois no demáis che gaño.
| |
Tus padres andan diciendo
que yo a ti no te igualo;
será eso en cuanto a dinero
pues en lo demás te gano.
|
¿Lémbraste cando puxeches
as tuas mans sobre as miñas
e chorando dixéchesme
que nunca me olvidarías?.
| |
tus manos sobre las mías
y llorando me dijiste
que nunca me olvidarías?.
|
Unha sala e unha mesa,
unha copa, viño e pan:
os irmáns afanámonos
en traballar con afán.
| |
Una sala y una mesa,
una copa, vino y pan:
los hermanos nos afanamos
en trabajar con afán.
|
Señor, dámosche as gracias
pola vida, terra e sol.
Señor, queremos contar
as grandezas do tu amor.
| |
Señor, te damos las gracias
por la vida, tierra y sol.
Señor, queremos contar
las grandezas de tu amor.
|
280.- Alá enriba en esos montes
está un paxaro chorando
porque escapou o seu amante
e agora non pode encontralo.
| |
280.- Allá arriba en esos montes
está un pájaro llorando
porque se marchó su amante
y ahora no puede hallarlo.
|
O mundo é un carnaval
con carauta de traidor,
quen non al leva na cara
a leva no corazón.
| |
El mundo es un carnaval
con careta de traidor,
quien no la lleva en la cara
la lleva en el corazón.
|
Se antes sobraba a xente
para traballar, agora;
ante a falta de galegos
ten que vir de fóra.
| |
Si antes sobraba gente
para trabajar, ahora;
ante a falta de gallegos
tienen que venir de afuera.
|
Os partidos estatais
abusando do dominio
intentan que a etnia galega
padeza o exterminio.
| |
Los partidos estatales
abusando del dominio
intentan que la etnia gallega
padezca el exterminio.
|
Agora veñan eleccións
moderadas ou obxectivas
pénsanse en conmocións
as chamadas forzas vivas.
| |
Ahora vengan eleciones
moderadas u objetivas
se piensa en conmociones
las llamadas fuerzas vivas.
|
285.- A xente normal cavila
que a única solución
e que siga adiante o pobo
e avance a constitución.
| |
285.- La gente normal cavila
que la única solución
es que siga adelante el pueblo
y avance la constitución.
|
O tempo xa pasado
do século Dezanove
industrialízanse os españois
e manda chover e chove.
| |
El tiempo ya pasado
del siglo Diecinueve
industrialízanse los españoles
y manda llover y llueve.
|
Cantas voltas dá o vento
na rebusca do seu camiño
eu así as dou co meu amor
na rebusca dun anxeliño.
| |
Cantas vueltas da el viento
en busca de su camino
yo así las doy con mi amor
en busca de lo divino.
|
O día que eu nacín
meu1 pai non tiña nacido
bautizaron o meu avó
eu servinlle de padriño.
1= meu pai era un neniño
| |
El día que yo nací
mi padre no había nacido,
bautizaron a mi abuelo,
yo le serví de padrino.
|
En castela o castelán
en galicia o galego,
a ver se quedamos sen pan
ó cantar as de “Diego”.
| |
En Castilla el castellano
en galicia el gallego
así se habla a un hermano
al cantar las de “Diego”.
|
290.- Moitos señores e nobres
aproveitan a ocasión
para conseguir un dereito
dito de alta representación.
| |
290.- Muchos señores y nobles
aprovechan la ocasión
para conseguir un derecho
dicho de alta representación.
|
Ata o Congreso, senado
de presentación había,
que os señores non gastaban
ningún diñeiro por día.
| |
Hasta el Congreso, senado
de presentación había,
que señores no gastaban
ninguna pecunia al día.
|
O día que ti triunfaches
entendín nese instante
que ti serías aquel
no meu ser, cabaleiro andante.
| |
El día que tu triunfaste
entendí en ese instante
que tú serías aquel
en mi ser, caballero andante.
|
O deus Mercado-Comercio
para obte-lo seu proxecto
non nos ten coma persoas
manéxanos coma obxecto.
| |
El dios Mercado-Comercio
para obtener su proyecto
no nos tiene como personas
nos maneja como objeto.
|
Están os teitos brancos
de neve que tivo caído,
abre miña vida a porta
que veño morto de frío.
| |
Están los tejados blancos
de la nieve que ha caído,
abre mi vida la puerta
que vengo muerto de frío.
|
295.- Por fortuna hai persoas
que colaboran con gusto
a que se vaia impoñendo
iso do “comercio xusto”.
| |
295.- Por fortuna hay personas
que colaboran con gusto
que se vaya imponiendo
eso del “comercio justo”.
|
Cantaré, G a l i c i a.
en lingua galega,
consuelo de males,
olvido de dor e pena.
| |
Cantaré, G a l i c i a.
en lengua gallega,
consuelo de males,
olvido de dolor y pena.
|
Os crentes hemos saber
que estaremos en pecado
se permitimos que o pobre
famento continúe estafado.
| |
Los creyentes hemos saber
que estaremos en pecado
si permitimos que el pobre
hambriento continúe estafado.
|
Quen rouba a materia prima
crea un mercado mundial
que disque non ten fronteiras,
é todo a favor do Capital.
| |
Quen roba la materia prima
crea un mercado mundial
que cierto no tiene fronteras,
es todo en favor del Capital.
|
O querer é costa arriba
olvidar é costa abaixo:
eu camiñarei ata arriba
aínda que me coste traballo.
| |
El querer es cuesta arriba
olvidar es cuesta abajo:
yo caminaré hacia arriba
aunque me cueste trabajo.
|
300.- Dis que te vas, te vas,
puidéraste xa haber ído,
se te foras fai un ano,
teríasme xa en olvido.
| |
300.- Dices que te vas, te vas,
te pudieras ya haber ído,
si te fueras hace un año,
me tendrías ya en olvido.
|
Quen ben está, ben está,
deixate estar así, miña filla,
non procures correr mundo
tampouco lonxanas vilas.
| |
Quien bien está, bien está,
déjate estar así, mi hija,
no procures correr mundo,
tampoco lejanas villas.
|
Duro cravo me cravaches
con ese teu maldicir
con ese louco pedir
no sei qué queres de min.
| |
Duro clavo me clavaste
con ese tu maldecir,
con ese loco pedir
no sé qué quieres de mí.
|
Un zoqueiro foi a misa
e como non sabía rezar,
andaba polo altar:
¿hai zocos para remendar?.
| |
Un zapatero fue a misa
y como no sabía rezar,
andaba por el altar
¿hay zuecos para remendar?
|
Heiche de dar, meu querido,
heiche de dar, que o teño,
heiche de dar, moi querido
o anel para o dedo.
| |
Te he de dar, mi querido,
te he de dar, que lo tengo,
te he de dar, muy querido
el anillo para el dedo.
|
305.- Os valecos e monteses
traballaron con gran ilusión
que por facerse marqueses
alcanzaron a súa perdición.
| |
305.- Los valecos y monteses
trabajaron con gran ilusión
que por hacerse marqueses
alcanzaron su perdición.
|
Santa Xusta de Moraña
ela é a miña madriña
e hame de manda-la Pascua
pola súa criadiña
| |
Santa Justa de Moraña
ella és mi madrina
y me ha de mandar la Pascua
por su criadina
|
Xosé pensa en repudiarte
e ti en verte abandonada;
por esa noite, María,
has de amencer mañá clara.
| |
José pensa en repudiarte
y tú en verte abandonada;
por esa noche, María,
has de amanecer mañana clara
|
O home que sae mal,
non reñirlle nin pegarlle;
o castrón que tira ó monte
non hai cabreiro que o garde
| |
El hombre que sale malo,
no reñirle ni pegarle;
el castrón que tira al monte
no hay cabrero que le guarde
|
Á túa porta meniña
hai dúas horas que chamo.
Non naciches para amores
que te-lo sono pesado
| |
A tu puerta neniña
hace dos horas que llamo.
No naciste para amores
que tienes el sueño pesado
|
310.- Quítate de diante, quítate
cara de tixola queimada
que se me arrevolve o corpo
de mira-la túa cara tostada
| |
310.- Quítate de delante, quítate
cara de sartén quemada
que se me revuelve el cuerpo
de tanto mirar tu cara tostada.
|
| |
|